Numer 2024/379

FilmMiłości źle widziane (Bartosz Żurawiecki) „Obsesja” kwestionuje podstawową zasadę melodramatów, w których pragnienia i uczucia kochanków nie dają się pogodzić z ich społeczną personąPiosenka złamie ci serce (Adam Kruk) W „Dobrych nieznajomych” mamy do czynienia ze smutkiem innego rodzaju i ciężaru. Tu więcej niż o złamanym serduchu mówi się o złamanych życiorysach całego pokolenia gejów. A może i kilku pokoleńLiteraturaPodkast Dwutygodnika (21): Wiersze (Barbara Klicka) Dlaczego niektóre osoby upierają się przy tym, że poezją warto się zajmować? Jak zmieniają się trendy, tendencje i wpływy, którym ulegają poetyckie dykcje? O poetyckich radościach i olśnieniach Barbara Klicka rozmawia z Joanną MąkowskąPrzeleciały komety (Magdalena Nowicka-Franczak) Na chwilę rozświetlili niebo. Awangardowa Woolf? Nowy Hemingway? Zgaśli za szybko, żeby szumne porównania miały większy sens. Ważne, że byli. Powieść „Berg” Ann Quin i opowiadania Breece’a D’J Pancake’a ukazały się pierwszy raz po polskuTrzeba walczyć (Dmytro Krapyvenko) „Brud” był przede wszystkim autoterapią. Pisałem go na gorąco, nie myśląc o nim jako o utworze literackim, który zaraz ma pójść do druku. Za pomocą tej książki rozebrałem siebie na czynniki pierwsze i przeprowadziłem rewizję tego, co mi się przydarzyłoMotyl i prochowiec (Monika Ochędowska) Nie jest pewne, czy w „Strużkach” Marii Halber da się znaleźć cokolwiek, co posuwałoby jej postaci, a za nimi czytelniczki, choćby krok naprzód względem starszej o trzy dekady „Panny Nikt” Tomka TryznyKsiążki drożeją najwolniej (Aleksandra Boćkowska) Państwo powinno wziąć pod ochronę rynek książki jako istotny element kultury. Jeśli tego nie zrobi, to możemy odliczać dni istnienia księgarni kameralnych, autorskich, niezależnychRosół z sójki (Rafał Wawrzyńczyk) Zbiór udanych, donoszonych wierszy nie byłby zdolny obmapować karkołomnych krzywizn stanu, w którym znajduje się podmiotka BargielskiejJak piasek po kaczce (Jakub Popielecki) „Kaczki” to przede wszystkim opowieść o człowieku w kapitalizmie: o tym, jak opresja ekonomiczna nakręca opresję społeczną. Ale Kate Beaton nie anonsuje nam problematyki, nie używa wykrzykników ani wielkich literMediaO dwóch takich, co ukradli mity (Aleksander Borszowski) Kinoko Nasu i Takashi Takeuchi, twórcy studia Type-Moon, na powieściach wizualnych – jednej z najbardziej niszowych odnóg gier wideo – zbudowali multimedialne imperium warte miliardy dolarów. I nie tylko nie przestają ich tworzyć, ale też w końcu zaczynają wydawać je na ZachodzieJak powietrze (Iryna Slavinska) Każdy europejski kraj ma podobną historię: kiedy powódź, pożar lub wojna odcinają prąd, zrywają łączność komórkową i sygnał telewizyjny – radio wciąż nadaje. I dosłownie ratuje życiaMuzykaFilmy na własny użytek (Bartosz Nowicki) Tym razem na celownik swojej poetyckiej refleksji Bąkowski bierze sny, baśnie i legendy, które przeplata wątkami osobistymi. Fikcyjni bohaterowie, postaci i przedmioty z realnego świata pojawiają się tu często jako aluzje, wymykające się logice i regułom narracjiFuneralne Dionizje (Maciej Bobula) Death metal od kilku dobrych lat wstaje z martwych. Powoli i mozolnie, bo po co się spieszyć. Soundtrackiem tego zmartwychwstania jest muzyka pogrzebowa wygrywana przez zespoły Spectral Voice i Blood Incantation – nowych klasyków death/doomowej zagładyTeatrŚwietlana przyszłość (Wiktoria Tabak) Kto pokaże więcej talentów, kto pozwoli sobie na silniejszą transgresję? Kogo czeka świetlana przyszłość i wielka kariera, a kogo – zmiana zawodu? Rynek z uporem maniaka pielęgnuje narracje sugerujące, że od (dobrego) dyplomu czy (olśniewającego) debiutu zależy reszta życia zawodowego młodych twórcówHello from the children of planet Earth (Anna Pajęcka) Po wielkim sukcesie krakowsko-kieleckiego spektaklu „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” Mateusz Pakuła we wrocławskim Capitolu powrócił do bliskiej mu estetyki science fictionWierszewiersze (Dominika Parszewska) ZiemiaLudzie z księżyca (Marta Tomczok) W 1960 roku w rejonie Radomska i Bełchatowa odkryto jedno z największych złóż węgla brunatnego w Europie. Mieszkańców okolicznych wiosek nikt nie pytał, czy można niszczyć ich pola z kartoflami i żwirowe drogiУкраїнаДоведеться воювати (Дмитро Крапивенко) Письменник Сайгон: "Свій страх і тривожні відчуття можна  конвертувати у щось більш конструктивне – у власну підготовку: тактичну, медичну, фізичну"Як повітря (Ірина Славінська) Радіо вже так давно намагаються поховати як «старе» медіа, що його нібито має замінити щось інше. Поволі замість тотальної моди на відео приходить мода на онлайн-формати аудіо – подкасти… які поволі еволюціонують до стрімів, пробують себе у форматах наживо, тобто в ефірі. Час минає, а радіо звучить – у тій або іншій формі

Sty 26, 2025 - 17:56
 0
Numer 2024/379

Film

Miłości źle widziane (Bartosz Żurawiecki)

„Obsesja” kwestionuje podstawową zasadę melodramatów, w których pragnienia i uczucia kochanków nie dają się pogodzić z ich społeczną personą

Piosenka złamie ci serce (Adam Kruk)

W „Dobrych nieznajomych” mamy do czynienia ze smutkiem innego rodzaju i ciężaru. Tu więcej niż o złamanym serduchu mówi się o złamanych życiorysach całego pokolenia gejów. A może i kilku pokoleń

Literatura

Podkast Dwutygodnika (21): Wiersze (Barbara Klicka)

Dlaczego niektóre osoby upierają się przy tym, że poezją warto się zajmować? Jak zmieniają się trendy, tendencje i wpływy, którym ulegają poetyckie dykcje? O poetyckich radościach i olśnieniach Barbara Klicka rozmawia z Joanną Mąkowską

Przeleciały komety (Magdalena Nowicka-Franczak)

Na chwilę rozświetlili niebo. Awangardowa Woolf? Nowy Hemingway? Zgaśli za szybko, żeby szumne porównania miały większy sens. Ważne, że byli. Powieść „Berg” Ann Quin i opowiadania Breece’a D’J Pancake’a ukazały się pierwszy raz po polsku

Trzeba walczyć (Dmytro Krapyvenko)

„Brud” był przede wszystkim autoterapią. Pisałem go na gorąco, nie myśląc o nim jako o utworze literackim, który zaraz ma pójść do druku. Za pomocą tej książki rozebrałem siebie na czynniki pierwsze i przeprowadziłem rewizję tego, co mi się przydarzyło

Motyl i prochowiec (Monika Ochędowska)

Nie jest pewne, czy w „Strużkach” Marii Halber da się znaleźć cokolwiek, co posuwałoby jej postaci, a za nimi czytelniczki, choćby krok naprzód względem starszej o trzy dekady „Panny Nikt” Tomka Tryzny

Książki drożeją najwolniej (Aleksandra Boćkowska)

Państwo powinno wziąć pod ochronę rynek książki jako istotny element kultury. Jeśli tego nie zrobi, to możemy odliczać dni istnienia księgarni kameralnych, autorskich, niezależnych

Rosół z sójki (Rafał Wawrzyńczyk)

Zbiór udanych, donoszonych wierszy nie byłby zdolny obmapować karkołomnych krzywizn stanu, w którym znajduje się podmiotka Bargielskiej

Jak piasek po kaczce (Jakub Popielecki)

„Kaczki” to przede wszystkim opowieść o człowieku w kapitalizmie: o tym, jak opresja ekonomiczna nakręca opresję społeczną. Ale Kate Beaton nie anonsuje nam problematyki, nie używa wykrzykników ani wielkich liter

Media

O dwóch takich, co ukradli mity (Aleksander Borszowski)

Kinoko Nasu i Takashi Takeuchi, twórcy studia Type-Moon, na powieściach wizualnych – jednej z najbardziej niszowych odnóg gier wideo – zbudowali multimedialne imperium warte miliardy dolarów. I nie tylko nie przestają ich tworzyć, ale też w końcu zaczynają wydawać je na Zachodzie

Jak powietrze (Iryna Slavinska)

Każdy europejski kraj ma podobną historię: kiedy powódź, pożar lub wojna odcinają prąd, zrywają łączność komórkową i sygnał telewizyjny – radio wciąż nadaje. I dosłownie ratuje życia

Muzyka

Filmy na własny użytek (Bartosz Nowicki)

Tym razem na celownik swojej poetyckiej refleksji Bąkowski bierze sny, baśnie i legendy, które przeplata wątkami osobistymi. Fikcyjni bohaterowie, postaci i przedmioty z realnego świata pojawiają się tu często jako aluzje, wymykające się logice i regułom narracji

Funeralne Dionizje (Maciej Bobula)

Death metal od kilku dobrych lat wstaje z martwych. Powoli i mozolnie, bo po co się spieszyć. Soundtrackiem tego zmartwychwstania jest muzyka pogrzebowa wygrywana przez zespoły Spectral Voice i Blood Incantation – nowych klasyków death/doomowej zagłady

Teatr

Świetlana przyszłość (Wiktoria Tabak)

Kto pokaże więcej talentów, kto pozwoli sobie na silniejszą transgresję? Kogo czeka świetlana przyszłość i wielka kariera, a kogo – zmiana zawodu? Rynek z uporem maniaka pielęgnuje narracje sugerujące, że od (dobrego) dyplomu czy (olśniewającego) debiutu zależy reszta życia zawodowego młodych twórców

Hello from the children of planet Earth (Anna Pajęcka)

Po wielkim sukcesie krakowsko-kieleckiego spektaklu „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” Mateusz Pakuła we wrocławskim Capitolu powrócił do bliskiej mu estetyki science fiction

Wiersze

wiersze (Dominika Parszewska)

Ziemia

Ludzie z księżyca (Marta Tomczok)

W 1960 roku w rejonie Radomska i Bełchatowa odkryto jedno z największych złóż węgla brunatnego w Europie. Mieszkańców okolicznych wiosek nikt nie pytał, czy można niszczyć ich pola z kartoflami i żwirowe drogi

Україна

Доведеться воювати (Дмитро Крапивенко)

Письменник Сайгон: "Свій страх і тривожні відчуття можна  конвертувати у щось більш конструктивне – у власну підготовку: тактичну, медичну, фізичну"

Як повітря (Ірина Славінська)

Радіо вже так давно намагаються поховати як «старе» медіа, що його нібито має замінити щось інше. Поволі замість тотальної моди на відео приходить мода на онлайн-формати аудіо – подкасти… які поволі еволюціонують до стрімів, пробують себе у форматах наживо, тобто в ефірі. Час минає, а радіо звучить – у тій або іншій формі