Numer 2024/383
FilmCo ginie w przekładzie (Aleksander Borszowski) „Problem trzech ciał” – bestseller, który otworzył oczy Zachodu na chińskie SF – został zaadaptowany przez Netfliksa w sposób zarazem zmyślny i zupełnie mijający się z celem15 LAT: Lepiej się nie wstydzić (Marcin Stachowicz) Lepiej być cyfrowym analfabetą, ale się nie wstydzić. Albo: wstydzić się, ale nie wisieć na cudzym pasku jak ta sztuczna wisienka na szczycie dekoracji sklepowej. Bo ja umiem docenić followersów, lubię lajki, natomiast zależy mi na czymś jeszcze. Czy może inaczej: w ogóle na czymś mi zależyBłoto w randze symbolu (Marta Bałaga) O przyszłości kina, oczekiwaniach widzów, Polsce, błocie, serialach i bohaterach – rozmawiamy z autorami filmów „Tyle co nic” i „Kos”Możliwości (Jakub Socha) „Czerwone maki” to ostatni akord zaplanowanej na lata akcji stworzenia nowego kina historycznego nad Wisłą. Można śmiało powiedziec, że akcja się nie udałaLiteratura15 LAT: Czy możemy się już nie kłócić? (Maciej Jakubowiak) Wydawało mi się, że krytyka powinna być bezkompromisowa, a książki są ważniejsze od ulotnych znajomości, ważniejsze od koneksji i kurtuazji, że książki są po prostu najważniejsze. Uwielbiałem to. Dziś nie jestem z tego dumnyTen komiks jest taki (Jakub Popielecki) „Wszyscy, którym ufam” Tommi Parrish, komiks o porażce międzyludzkiej komunikacji, opowiadany jest w kulawym, porażkowym styluObrazy, kolory, śmierć (Urszula Honek) Tomy poetyckie Kapusty i Grzebalskiego, choć zupełnie różne, pisane są z podobnej perspektywy, poczucia znikomości własnego ciała oraz ciała bliskich i obcych ludziWywłoka, zwierzyniec, kostnica (J. Szpilka) Polskie tłumaczenie „Kurewien” Camili Sosa Villady jest brutalne w sposób, który tłumi lekturę pod nawałem obelg, wyzwisk i celowo zbrzydzającego slangu. Idealnie za to pasuje do stereotypowego obrazu ubogiego życia w ruinach latynoamerykańskiego kapitalizmuMedia15 LAT: Robimy swoje (Jan Błaszczak) O stanie krytyki, polityce kulturalnej, zmianach w języku i wrażliwości, i o tym, co niezmienne, rozmawiamy z redaktorami „Szumu”, „Dialogu” i „CzasKultury.pl”15 LAT: Wszyscy znajomi Marka Zuckerberga (Łukasz Najder) Wspólnie przeżywaliśmy tu wydarzenia ostatnich kilkunastu lat – Smoleńsk, pandemię, agresję Rosji na Ukrainę, wybory 2015, narodziny naszych dzieci, wrzenie planety. Facebook trwa już od dawna w stanie trzecim. To życie po życiu, śpiączka, odroczony zgonPodkast Dwutygodnika (24): Urodziny (Barbara Klicka) „Dwutygodnik” obchodzi 15. urodziny. Jakie założenia przyświecały pomysłodawczyniom i pomysłodawcom magazynu? O tym, co się zmieniło, a co pozostaje niezmienne, Barbara Klicka rozmawia z Zofią KrólMuzykaW drodze do Halberstadt (Marcin Dymiter) 5 lutego 2024 roku doszło do kolejnej zmiany dźwięku w ramach interpretacji utworu Johna Cage’a. Fakt, że jego kompozycja ma trwać nieprzerwanie do 2640 roku, wzbudza we mnie dziwny optymizm, a jednocześnie zdziwienie. Otwiera szereg wątków i pytańMuzyka spod tafli lodu (Ivan Shelekhov) Nie można jej nazwać naiwną idylliczką, chodzi jej raczej o uznanie podmiotowości żywego, pozaludzkiego świata. Czy w czasie wojny można pozostać Switłaną Nianio?Obyczaje15 LAT: Podróż do Nudnopolski (Olga Drenda) Trudno rekonstruować niedawną przeszłość, moment, który jeszcze migocze gdzieś świeżo w zakątkach pamięci. Na jaki świat przyszedł w 2009 roku „Dwutygodnik”?15 LAT: Dziś sam jestem dziadkiem (Kornelia Sobczak) Gdybym miał wskazać na jedną, tylko jedną jakościową zmianę w ciągu tych ostatnich piętnastu lat, to powiedziałbym, że zrobiło się milej15 LAT: Parszywa piętnastka (Dorota Masłowska) Smartfony, smart-domy, smart-samochody i panele solarne na stodołach. Skala przemian codzienności, zwyczajów, języka ostatniego 15-lecia w oczywisty sposób przerasta mnie i ramy tego tekstuSztukaRytm upadania (Karol Sienkiewicz) Każdy obraz Moniki Misztal jest polem bitwy, ale opowiada raczej o niemocy niż sile. Artystka podnosi się, by za chwilę znów upaśćTeatrPowolne ciemnienie (Tomasz Cyz) Czy Teatr Narodowy jest jeszcze osią, wehikułem, pryzmatem – jak sugerował Grzegorzewski w wypowiedzi z 1992 roku? Czy jest taka potrzeba?Wierszewiersze (Agnieszka Rzonca) ZiemiaW ogrodach przyszłości (Paweł Sztarbowski) W czasach zmian klimatycznych, zagrożenia suszą, wymierania gatunków i zaniku bioróżnorodności nowe poradniki ogrodnicze pomagają myśleć o zieleni tak, by pomagać również planecieУкраїнаМузика з-під криги (Іван Шелехов) Фанати Няньо плекають свій культ, розкуповують перевидання фізичних носіїв і нагадують затятих букіністів. «Смаки», «ніші» та знов стара пісня про «музику на любителя», еге ж?Знижки на українськість (Анастасія Платонова) В Європі є нерозуміння того, що українське мистецтво має бути частиною загального обігу сучасного мистецтва, а не йти за квотою «нещасні знедолені українці»
Film
„Problem trzech ciał” – bestseller, który otworzył oczy Zachodu na chińskie SF – został zaadaptowany przez Netfliksa w sposób zarazem zmyślny i zupełnie mijający się z celem
Lepiej być cyfrowym analfabetą, ale się nie wstydzić. Albo: wstydzić się, ale nie wisieć na cudzym pasku jak ta sztuczna wisienka na szczycie dekoracji sklepowej. Bo ja umiem docenić followersów, lubię lajki, natomiast zależy mi na czymś jeszcze. Czy może inaczej: w ogóle na czymś mi zależy
O przyszłości kina, oczekiwaniach widzów, Polsce, błocie, serialach i bohaterach – rozmawiamy z autorami filmów „Tyle co nic” i „Kos”
„Czerwone maki” to ostatni akord zaplanowanej na lata akcji stworzenia nowego kina historycznego nad Wisłą. Można śmiało powiedziec, że akcja się nie udała
Literatura
Wydawało mi się, że krytyka powinna być bezkompromisowa, a książki są ważniejsze od ulotnych znajomości, ważniejsze od koneksji i kurtuazji, że książki są po prostu najważniejsze. Uwielbiałem to. Dziś nie jestem z tego dumny
„Wszyscy, którym ufam” Tommi Parrish, komiks o porażce międzyludzkiej komunikacji, opowiadany jest w kulawym, porażkowym stylu
Tomy poetyckie Kapusty i Grzebalskiego, choć zupełnie różne, pisane są z podobnej perspektywy, poczucia znikomości własnego ciała oraz ciała bliskich i obcych ludzi
Polskie tłumaczenie „Kurewien” Camili Sosa Villady jest brutalne w sposób, który tłumi lekturę pod nawałem obelg, wyzwisk i celowo zbrzydzającego slangu. Idealnie za to pasuje do stereotypowego obrazu ubogiego życia w ruinach latynoamerykańskiego kapitalizmu
Media
O stanie krytyki, polityce kulturalnej, zmianach w języku i wrażliwości, i o tym, co niezmienne, rozmawiamy z redaktorami „Szumu”, „Dialogu” i „CzasKultury.pl”
Wspólnie przeżywaliśmy tu wydarzenia ostatnich kilkunastu lat – Smoleńsk, pandemię, agresję Rosji na Ukrainę, wybory 2015, narodziny naszych dzieci, wrzenie planety. Facebook trwa już od dawna w stanie trzecim. To życie po życiu, śpiączka, odroczony zgon
„Dwutygodnik” obchodzi 15. urodziny. Jakie założenia przyświecały pomysłodawczyniom i pomysłodawcom magazynu? O tym, co się zmieniło, a co pozostaje niezmienne, Barbara Klicka rozmawia z Zofią Król
Muzyka
5 lutego 2024 roku doszło do kolejnej zmiany dźwięku w ramach interpretacji utworu Johna Cage’a. Fakt, że jego kompozycja ma trwać nieprzerwanie do 2640 roku, wzbudza we mnie dziwny optymizm, a jednocześnie zdziwienie. Otwiera szereg wątków i pytań
Nie można jej nazwać naiwną idylliczką, chodzi jej raczej o uznanie podmiotowości żywego, pozaludzkiego świata. Czy w czasie wojny można pozostać Switłaną Nianio?
Obyczaje
Trudno rekonstruować niedawną przeszłość, moment, który jeszcze migocze gdzieś świeżo w zakątkach pamięci. Na jaki świat przyszedł w 2009 roku „Dwutygodnik”?
Gdybym miał wskazać na jedną, tylko jedną jakościową zmianę w ciągu tych ostatnich piętnastu lat, to powiedziałbym, że zrobiło się milej
Smartfony, smart-domy, smart-samochody i panele solarne na stodołach. Skala przemian codzienności, zwyczajów, języka ostatniego 15-lecia w oczywisty sposób przerasta mnie i ramy tego tekstu
Sztuka
Każdy obraz Moniki Misztal jest polem bitwy, ale opowiada raczej o niemocy niż sile. Artystka podnosi się, by za chwilę znów upaść
Teatr
Czy Teatr Narodowy jest jeszcze osią, wehikułem, pryzmatem – jak sugerował Grzegorzewski w wypowiedzi z 1992 roku? Czy jest taka potrzeba?
Wiersze
Ziemia
W czasach zmian klimatycznych, zagrożenia suszą, wymierania gatunków i zaniku bioróżnorodności nowe poradniki ogrodnicze pomagają myśleć o zieleni tak, by pomagać również planecie
Україна
Фанати Няньо плекають свій культ, розкуповують перевидання фізичних носіїв і нагадують затятих букіністів. «Смаки», «ніші» та знов стара пісня про «музику на любителя», еге ж?
В Європі є нерозуміння того, що українське мистецтво має бути частиною загального обігу сучасного мистецтва, а не йти за квотою «нещасні знедолені українці»
