Numer 2024/385

FilmMistrzowie w obliczu zbędności (Jakub Majmurek) Wszystko to już widzieliśmy, pokazane lepiej, ciekawiej, intensywniej – o nowych filmach Nanniego Morettiego, Woody’ego Allena, braci Durdenne i Wima WendersaUratuje nas wspólnota (Karolina Kosińska) W kinie Kena Loacha nie ma happy endu. Ale porażka staje się tu budulcem, wyrasta z niej coś dobrego. We wspólnym smutku i gniewie jest też nadziejaCome on! (Agnieszka Jakimiak) W filmie Guadagnino regularnie powraca ujęcie widowni wykonującej charakterystyczny ruch głowy, od zawodnika do zawodnika, z lewej na prawo, z prawej do lewej – „Challengers” to film o grze, ale też gra w film. W rzeczywistości to nasze widzowskie oczy rytmicznie suną po osi rozciągniętej między Patrickiem a ArtemDobra aborcja (Marta Bałaga) Staramy się, żeby o aborcji ciągle się mówiło: w sejmie, na ulicach. Mój proces, a teraz film, też okazały się pretekstem do rozmowy – rozmowa z bohaterkami i autorką dokumentu „Nie jesteś sama”, prezentowanego premierowo na festiwalu Docs Against GravityLiteraturaSkowyt (Adam Woźniak) W „Zwierzętach łownych” Anny Mazurek najciekawsze jest poszukiwanie języka dla wyrażenia bezradności pokolenia Y – ludzi, którzy chcieliby uzyskać sprawczość, nie stając się jednocześnie drapieżnymi klonami swoich starychEtcetera (Weronika Murek) W opowiadaniach Silviny Ocampo wszystko jest jednocześnie niepewne i marne. To świat kiczowatych przedmiotów – falban, różowych kap, obrazów świętych, stołów uginających się pod ciężarem słodyczy. Świat pełen guwernantek, fryzjerek, krawcowychKoniec historii (Monika Ochędowska) Przebłyski, których doświadcza bohaterka „Końca”, są typowe dla zespołu stresu pourazowego. Hermanowicz zrobiła tutaj coś, co rzadko się jednak udaje w nowej polskiej prozie – skonstruowała idiom doskonale odpowiadający opowiadanej historiiMuzykaJestem szkocką Bridget Jones (Jan Błaszczak) „Nigdy nie miałem problemu z tym, żeby śpiewać o swoich życiowych porażkach” – w przeddzień premiery nowego albumu Arab Strap Aidan Moffat i Malcolm Middleton opowiadają o szkockiej prowincji, upływie lat i legendzie, która bywa lepsza od prawdyDrony z Teheranu (Michał Wieczorek) Sytuacja sceny muzyki eksperymentalnej w Iranie jest taka, że ona już właściwie nie istnieje. Ostatnie trzy lata wzmocnionej państwowej cenzury i presji ekonomicznej wykończyły nas. Muzycy albo wyemigrowali, albo przestali grać, albo myślą o emigracjiStańkomania (Bartosz Nowicki) Wychowani na muzyce Tomasza Stańki jazzmani interpretują jego repertuar. Czy status jego muzyki bardziej wyzwala czy podcina skrzydła? Stawiam sobie to pytanie, słuchając nowych płyt Tomasza Dąbrowskiego i grupy EABSObyczajeKonserwacja trwania (Paweł Knut) Praca konserwatorska pozwala nam czasem oddalić się od wojny. Zdarza mi się, że pracuję nad jakimś grobowcem na cmentarzu Łyczakowskim i nagle zapominam, jak bardzo jest beznadziejnie – rozmowa z konserwatorką, która pracuje i pomaga w UkrainieTrzy poziomy frontowej przyjaźni  (Dmytro Krapyvenko) W cywilu mielibyśmy małe szanse się spotkać. Ja, stołeczny dziennikarz, i on – traktorzysta z niewielkiego miasteczka na Żytomierszczyźnie. Mimo to szybko znaleźliśmy wspólny język – połączyła nas miłość do rockaPeleryny, gogle i maski (Kaja Puto) Protesty w Tbilisi trwają już ponad miesiąc. Ich zapalnikiem stała się tzw. ustawa o zagranicznych agentach, która w praktyce oznaczałaby znaczne ograniczenie lub uniemożliwienie działania organizacji pozarządowych i mediówSztukaSpójrz na mnie (Marcin Stachowicz) Zespół kuratorski wystawy „Śliczna jest młodość naszego wieku. Fotoalbumy 1850–1950” wykonał ogromną pracę – nie tylko wybrał księgi reprezentujące różne konwencje i cele gromadzenia fotografii, dokonał próby ich interpretacji, ale też rozsznurował część zabytkowych klaserówTrzecie oko (Karol Sienkiewicz) Alicja Żebrowska przez lata uchodziła za jedną z najbardziej kontrowersyjnych artystek krytycznych. Jej najnowsza wystawa w Gdańsku ma ambicje to zmienićTuryści, uchodźcy, gastarbeiterzy (Stach Szabłowski) Polska, wraz z całą Europą Środkową, znajduje się na dalekich peryferiach zainteresowań tegorocznego Biennale. Mimo to głos, który w Pawilonie Polonia zabiera ukraiński kolektyw Open Group, jest w Wenecji słyszalny – i wybrzmiewa przejmującoDzielić się głosem (Karol Sienkiewicz) Kurator Adriano Pedrosa podkreśla, jak wielu artystów biorących udział w tegorocznym Biennale w Wenecji wystawia tu po raz pierwszy. 60. odsłona imprezy jest kolejną korektą kanonu i postrzegania tego, co się w polu sztuki mieści i gdzieJak otworzyć butelkę wina dużym kuchennym nożem (Łukasz Musielak) W twórczości Piotra C. Kowalskiego sztuka i odbiorca pozostają w stanie odprężenia. Niczego nie muszą, wszystko mogąTeatrBajki bez morału (Anna Pajęcka) Coetzee zadaje pytanie o to, co dzieje się z duszą człowieka, który pierwszy raz zasmakuje mięsa. Zadaje je także Krzysztof Warlikowski w nowym spektaklu o Elisabeth Costello. A pośrednio Jan Klata w „Folwarku zwierzęcym”Wierszewiersze (Ada Adu

Sty 26, 2025 - 16:57
 0
Numer 2024/385

Film

Mistrzowie w obliczu zbędności (Jakub Majmurek)

Wszystko to już widzieliśmy, pokazane lepiej, ciekawiej, intensywniej – o nowych filmach Nanniego Morettiego, Woody’ego Allena, braci Durdenne i Wima Wendersa

Uratuje nas wspólnota (Karolina Kosińska)

W kinie Kena Loacha nie ma happy endu. Ale porażka staje się tu budulcem, wyrasta z niej coś dobrego. We wspólnym smutku i gniewie jest też nadzieja

Come on! (Agnieszka Jakimiak)

W filmie Guadagnino regularnie powraca ujęcie widowni wykonującej charakterystyczny ruch głowy, od zawodnika do zawodnika, z lewej na prawo, z prawej do lewej – „Challengers” to film o grze, ale też gra w film. W rzeczywistości to nasze widzowskie oczy rytmicznie suną po osi rozciągniętej między Patrickiem a Artem

Dobra aborcja (Marta Bałaga)

Staramy się, żeby o aborcji ciągle się mówiło: w sejmie, na ulicach. Mój proces, a teraz film, też okazały się pretekstem do rozmowy – rozmowa z bohaterkami i autorką dokumentu „Nie jesteś sama”, prezentowanego premierowo na festiwalu Docs Against Gravity

Literatura

Skowyt (Adam Woźniak)

W „Zwierzętach łownych” Anny Mazurek najciekawsze jest poszukiwanie języka dla wyrażenia bezradności pokolenia Y – ludzi, którzy chcieliby uzyskać sprawczość, nie stając się jednocześnie drapieżnymi klonami swoich starych

Etcetera (Weronika Murek)

W opowiadaniach Silviny Ocampo wszystko jest jednocześnie niepewne i marne. To świat kiczowatych przedmiotów – falban, różowych kap, obrazów świętych, stołów uginających się pod ciężarem słodyczy. Świat pełen guwernantek, fryzjerek, krawcowych

Koniec historii (Monika Ochędowska)

Przebłyski, których doświadcza bohaterka „Końca”, są typowe dla zespołu stresu pourazowego. Hermanowicz zrobiła tutaj coś, co rzadko się jednak udaje w nowej polskiej prozie – skonstruowała idiom doskonale odpowiadający opowiadanej historii

Muzyka

Jestem szkocką Bridget Jones (Jan Błaszczak)

„Nigdy nie miałem problemu z tym, żeby śpiewać o swoich życiowych porażkach” – w przeddzień premiery nowego albumu Arab Strap Aidan Moffat i Malcolm Middleton opowiadają o szkockiej prowincji, upływie lat i legendzie, która bywa lepsza od prawdy

Drony z Teheranu (Michał Wieczorek)

Sytuacja sceny muzyki eksperymentalnej w Iranie jest taka, że ona już właściwie nie istnieje. Ostatnie trzy lata wzmocnionej państwowej cenzury i presji ekonomicznej wykończyły nas. Muzycy albo wyemigrowali, albo przestali grać, albo myślą o emigracji

Stańkomania (Bartosz Nowicki)

Wychowani na muzyce Tomasza Stańki jazzmani interpretują jego repertuar. Czy status jego muzyki bardziej wyzwala czy podcina skrzydła? Stawiam sobie to pytanie, słuchając nowych płyt Tomasza Dąbrowskiego i grupy EABS

Obyczaje

Konserwacja trwania (Paweł Knut)

Praca konserwatorska pozwala nam czasem oddalić się od wojny. Zdarza mi się, że pracuję nad jakimś grobowcem na cmentarzu Łyczakowskim i nagle zapominam, jak bardzo jest beznadziejnie – rozmowa z konserwatorką, która pracuje i pomaga w Ukrainie

Trzy poziomy frontowej przyjaźni  (Dmytro Krapyvenko)

W cywilu mielibyśmy małe szanse się spotkać. Ja, stołeczny dziennikarz, i on – traktorzysta z niewielkiego miasteczka na Żytomierszczyźnie. Mimo to szybko znaleźliśmy wspólny język – połączyła nas miłość do rocka

Peleryny, gogle i maski (Kaja Puto)

Protesty w Tbilisi trwają już ponad miesiąc. Ich zapalnikiem stała się tzw. ustawa o zagranicznych agentach, która w praktyce oznaczałaby znaczne ograniczenie lub uniemożliwienie działania organizacji pozarządowych i mediów

Sztuka

Spójrz na mnie (Marcin Stachowicz)

Zespół kuratorski wystawy „Śliczna jest młodość naszego wieku. Fotoalbumy 1850–1950” wykonał ogromną pracę – nie tylko wybrał księgi reprezentujące różne konwencje i cele gromadzenia fotografii, dokonał próby ich interpretacji, ale też rozsznurował część zabytkowych klaserów

Trzecie oko (Karol Sienkiewicz)

Alicja Żebrowska przez lata uchodziła za jedną z najbardziej kontrowersyjnych artystek krytycznych. Jej najnowsza wystawa w Gdańsku ma ambicje to zmienić

Turyści, uchodźcy, gastarbeiterzy (Stach Szabłowski)

Polska, wraz z całą Europą Środkową, znajduje się na dalekich peryferiach zainteresowań tegorocznego Biennale. Mimo to głos, który w Pawilonie Polonia zabiera ukraiński kolektyw Open Group, jest w Wenecji słyszalny – i wybrzmiewa przejmująco

Dzielić się głosem (Karol Sienkiewicz)

Kurator Adriano Pedrosa podkreśla, jak wielu artystów biorących udział w tegorocznym Biennale w Wenecji wystawia tu po raz pierwszy. 60. odsłona imprezy jest kolejną korektą kanonu i postrzegania tego, co się w polu sztuki mieści i gdzie

Jak otworzyć butelkę wina dużym kuchennym nożem (Łukasz Musielak)

W twórczości Piotra C. Kowalskiego sztuka i odbiorca pozostają w stanie odprężenia. Niczego nie muszą, wszystko mogą

Teatr

Bajki bez morału (Anna Pajęcka)

Coetzee zadaje pytanie o to, co dzieje się z duszą człowieka, który pierwszy raz zasmakuje mięsa. Zadaje je także Krzysztof Warlikowski w nowym spektaklu o Elisabeth Costello. A pośrednio Jan Klata w „Folwarku zwierzęcym”

Wiersze

wiersze (Ada Adu Rączka)

Україна

Три рівні фронтової дружби (Дмитро Крапивенко)

Коли боєць гине, до нього не підійде дружина, мати чи діти, щоби попрощатися. Останні слова і передсмертні хрипи почують лише побратими, вони й закриють очі, якщо буде така нагода. Цього досить, щоб назвати цих людей близькими?