Numer 2025/403
FilmMiny (Klara Cykorz) Ostatnie lata w karierze Nicole Kidman nie były dobre. Po tryumfie w pierwszym sezonie „Wielkich kłamstewek” (2017) aktorka na dobre rozgościła się w streamingu, ale w najgorszym możliwym znaczeniu. W „Babygirl” Haliny Reijn Kidman wraca jednak do formyZawody Julie (Bogna Goślińska) W „Milczeniu Julie” Leonarda Van Dijla wewnątrzkadrowy bezruch jest rozsadzany przez delikatne mrowienie obrazu, efekt analogowej tekstury klatek i niedoświetlenia scen wewnątrz. W efekcie czuć, że nawet w najbardziej statycznych scenach pod powierzchnią buzują emocjeLiteraturaPamięć Syzyfa (Monika Ochędowska) Nieprzypadkowo w „Czarnym weselu” pojawiają się idee mające bezpośrednie przełożenie na politykę współczesnego Izraela. Edward Pasewicz pokazuje długie trwanie syjonistycznego ruchu Ze’ewa Żabotyńskiego, jego racje i oddziaływaniaKsiążki z miłości, nie dla wojny (Olha Kupriyan ) Wojna jest dla nas częścią rzeczywistości i nasze dzieci rosną właśnie teraz. W tych warunkach przeżywają swoje życie i potrzebują różnych – realistycznych i fantastycznych, śmiesznych i poważnych, poetyckich i prozatorskich – książek o sobieMuzykaWszystko śpiewa (Iga Batog) Pieśń jest nośnikiem tożsamości, a jej zbiorowe wykonanie tworzy wspólnotę. Nic więc dziwnego, że często sięga po nią Zygmunt Krauze, dla którego oczywiste jest społeczne oddziaływanie muzykiZ Podlasia, czyli zewsząd (Adela Kiszka) Tłusty bas, szydełkowane kominiarki, rumiane policzki, biały zaśpiew i fluorescencyjna gangsterka hasająca na tle drewnianych chat i sidingu – oto Sw@da i Niczos, i ich Podlasie bounceWędrowcy z krainy słów i snów (Maciej Bobula) Każdy kolejny album Wędrowców~Tułaczy~Zbiegów, zgodnie z nieśmiertelnym dictum Bohdana Zadury, dawał mi zawsze tam, gdzie mnie nie było. Nie inaczej jest i tym razemObyczajeDwie codzienności (Piotr Szwed) Początkowo lektura „Życia codziennego nauczycieli w II Rzeczypospolitej” Piotra Gołdyna otwierała mi oczy na fascynującą minioną epokę. Jednak podczas czytania kolejnych rozdziałów zacząłem zauważać, jak wiele szkolnych problemów sprzed wieku znam z własnego nauczycielskiego doświadczeniaSztukaChełmoński (Maria Poprzęcka) Wystawa Chełmońskiego prowokuje pytanie, jak dziś, wobec „zwrotu ludowego”, patrzymy na pastuszków uchodzących przed burzą? Czy dostrzegamy, że stary chłop i dziecko mają bose nogi o tej chłodnej porze? Czy kartofle z ogniska to jedyne, co te dzieci będą dziś jadły?One płyną (Monika Stelmach) Nie chcemy, żeby ktoś nam zabierał prawo do decydowania o naszym ciele, ale również o naszej duchowości. Po raz kolejny chcemy całego życia – mówią twórczynie pierwszej retrospektywnej wystawy sztuki feministycznej w PolsceTeatrPany, chamy, korporacje (Anna Pajęcka) Teatr sięga znów po ludowe historie. Jędrzej Piaskowski osadza swoją opowieść w świecie korporacji, by pokazać, że dawne hierarchie folwarczne przetrwały w nowych formach. Marcin Liber buduje widowisko, eksploruje realizm magiczny i odrzuca polską wieś jako kliszęWierszewiersze (Joanna Bociąg) УкраїнаКнижки для любові, не для війни (Ольга Купріян) Говорячи про досвіди війни, ми також розповідаємо про дитинство, сповнене бешкетів, експериментів, гідності, дружби й любові. Бо коли є загроза смерті, як ніколи видно цінність життя. Ми проживаємо його навіть тоді, коли мусимо щоразу починати з нової сторінки
Film
Ostatnie lata w karierze Nicole Kidman nie były dobre. Po tryumfie w pierwszym sezonie „Wielkich kłamstewek” (2017) aktorka na dobre rozgościła się w streamingu, ale w najgorszym możliwym znaczeniu. W „Babygirl” Haliny Reijn Kidman wraca jednak do formy
W „Milczeniu Julie” Leonarda Van Dijla wewnątrzkadrowy bezruch jest rozsadzany przez delikatne mrowienie obrazu, efekt analogowej tekstury klatek i niedoświetlenia scen wewnątrz. W efekcie czuć, że nawet w najbardziej statycznych scenach pod powierzchnią buzują emocje
Literatura
Nieprzypadkowo w „Czarnym weselu” pojawiają się idee mające bezpośrednie przełożenie na politykę współczesnego Izraela. Edward Pasewicz pokazuje długie trwanie syjonistycznego ruchu Ze’ewa Żabotyńskiego, jego racje i oddziaływania
Wojna jest dla nas częścią rzeczywistości i nasze dzieci rosną właśnie teraz. W tych warunkach przeżywają swoje życie i potrzebują różnych – realistycznych i fantastycznych, śmiesznych i poważnych, poetyckich i prozatorskich – książek o sobie
Muzyka
Pieśń jest nośnikiem tożsamości, a jej zbiorowe wykonanie tworzy wspólnotę. Nic więc dziwnego, że często sięga po nią Zygmunt Krauze, dla którego oczywiste jest społeczne oddziaływanie muzyki
Tłusty bas, szydełkowane kominiarki, rumiane policzki, biały zaśpiew i fluorescencyjna gangsterka hasająca na tle drewnianych chat i sidingu – oto Sw@da i Niczos, i ich Podlasie bounce
Każdy kolejny album Wędrowców~Tułaczy~Zbiegów, zgodnie z nieśmiertelnym dictum Bohdana Zadury, dawał mi zawsze tam, gdzie mnie nie było. Nie inaczej jest i tym razem
Obyczaje
Początkowo lektura „Życia codziennego nauczycieli w II Rzeczypospolitej” Piotra Gołdyna otwierała mi oczy na fascynującą minioną epokę. Jednak podczas czytania kolejnych rozdziałów zacząłem zauważać, jak wiele szkolnych problemów sprzed wieku znam z własnego nauczycielskiego doświadczenia
Sztuka
Wystawa Chełmońskiego prowokuje pytanie, jak dziś, wobec „zwrotu ludowego”, patrzymy na pastuszków uchodzących przed burzą? Czy dostrzegamy, że stary chłop i dziecko mają bose nogi o tej chłodnej porze? Czy kartofle z ogniska to jedyne, co te dzieci będą dziś jadły?
Nie chcemy, żeby ktoś nam zabierał prawo do decydowania o naszym ciele, ale również o naszej duchowości. Po raz kolejny chcemy całego życia – mówią twórczynie pierwszej retrospektywnej wystawy sztuki feministycznej w Polsce
Teatr
Teatr sięga znów po ludowe historie. Jędrzej Piaskowski osadza swoją opowieść w świecie korporacji, by pokazać, że dawne hierarchie folwarczne przetrwały w nowych formach. Marcin Liber buduje widowisko, eksploruje realizm magiczny i odrzuca polską wieś jako kliszę
Wiersze
Україна
Говорячи про досвіди війни, ми також розповідаємо про дитинство, сповнене бешкетів, експериментів, гідності, дружби й любові. Бо коли є загроза смерті, як ніколи видно цінність життя. Ми проживаємо його навіть тоді, коли мусимо щоразу починати з нової сторінки
