Numer 2023/356
FilmGrzyby i ludzie (Marcin Stachowicz) w „The Last of Us” strach przed niesamowitym ustępuje w wielu miejscach głębokiej fascynacji. Skoro grzyb jest influencerem, może być też sprawnym nauczycielem innych sposobów przetrwania7829 km od Rymawskiej Soboty (Martin Palúch) Gdybyśmy chcieli poszukać filmowca, który podjął się poruszenia tematu pandemii w słowackich realiach i uchwycił jej skutki, znaleźlibyśmy tylko jednego. Byłby nim Peter Pavlík – debiutujący w roli reżysera zawodowy montażysta i pracownik komercyjnej stacji telewizyjnejLiteraturaCzas i cebula (Krystyna Dąbrowska) Dopiero teraz, w trakcie maratonu przez „Wiersze wszystkie”, uderzyło mnie, w jak wielu wierszach Szymborskiej bohaterem jest czas. Nie jako przedmiot rozważań, moment historyczny czy biograficzny, ale czas wcielony w rytm, składnię, w sam pomysł poetyckiNa grzyby (Jakub Popielecki) „Fungae” jest komiksowym grzybem atomowym, skłębioną chmurą czarnowidztwa. Komiks Wojtka Wawszczyka i Tomasza Leśniaka można czytać jako powiastkę filozoficzną, z tym że to filozofia bliska sedna wątpliwości – czyli nagiego strachuKomiks to staw (Olga Wróbel) Jak podobno powiedział Daniel Clowes, bycie jednym z najsłynniejszych komiksiarzy to jak bycie najsłynniejszym badmintonistą. Trochę długie na tatuaż, ale rozważamQuest jako forma egzystencji (Agata Firlej) U Andruchowycza nie chodzi o żaden postmodernizm. Intertekstualne skojarzenia służą pokazaniu powiązań kultury ukraińskiej z zachodnioeuropejskąMikrokosmosy cierpienia (Tymoteusz Milas) Jan Skácel, zniewolony i udręczony, zmarł na miesiąc przed kluczowymi wydarzeniami aksamitnej rewolucji i na dwa miesiące przed zaprzysiężeniem Havla na prezydenta – mówi tłumacz czeskiego poetyMediaPodkast Dwutygodnika (2): „Tár” (Barbara Klicka) O filmie „Tár” z Barbarą Klicką rozmawiają trzy kobiety od lat z powodzeniem funkcjonujące na trzech różnych scenach: dyrygentka Lilianna Krych, saksofonistka Paulina Owczarek i basistka Małgorzata „Tekla” TekielSny nowej generacji (Michał R. Wiśniewski) Do nowego kasku PSVR dołączono kontrolery, po jednym do każdej dłoni; zamontowane mikrosilniczki sprawiają, że niemalże można odczuwać dotyk – na przykład włożyć wirtualny palec do wirtualnego słoiczka z farbą i smarować obrazek na ścianieMuzykaKorzenie nadziei (Marcin Czerkasow) Zulu sięgają po tradycyjne dla swojej społeczności instrumentarium i na pełnym, radykalnym wkurwie aktualizują skalę wyrazu przeciwko przemocy historycznych i obecnych oprawcówObyczajeNie ma zgody, żeby tu był ugór (Aleksandra Lipczak) To jest historia o polityczności granic i etycznych wyborach stojących za wspieraniem jednych uchodźców i ignorowaniem innych – mówi prezeska stowarzyszenia Homo FaberSztukaOdnaleźć się w cudzych dziełach (Karol Sienkiewicz) Nowa wystawa w Muzeum Sztuki Nowoczesnej stawia przed nami spore wyzwania, a jej główna bohaterka Anka Ptaszkowska wcale nam nie pomaga. Ale też sztuka ma to do siebie, że nie wszystko trzeba w niej rozumiećSzkoła po queerowej stronie lustra (Karol Sienkiewicz) Na wystawie Karola Radziszewskiego w Between Bridges w Berlinie musimy się znowu skonfrontować ze szkołą. Szkoła w jego odsłonie okazuje się oczywiście queerowo wyzwalającaTeatrScena dla tańca (Witold Mrozek) Taniec współczesny ma takie samo prawo do niezależności jak teatr. Mamy wykształconych artystów, producentów, kuratorów, dyrektorów. Jedyne, czego nie mamy, to przestrzeń instytucjonalnaCo robi choreografka? (Teresa Fazan i Katarzyna Słoboda) By budować publiczność tańca współczesnego i znaczenie tej dziedziny, potrzebne są sceny i miejsca, które taniec pokazują regularnie. Publiczność nie oswoi się i nie zrozumie znaczenia sztuki, którą widzi okazjonalniePrzedmioty obojętne na dotyk (Katarzyna Niedurny) „84061” Pawła Soszyńskiego i „sweet & romantic” na podstawie „Testoćpuna” Preciado – o dwóch spektaklach wokół przeżywania śmierciOgród spłonął (Justyna Drath) Spektakl „Arka i ego” w Teatrze Dramatycznym mówi o niepowodzeniach międzygatunkowej komunikacji i ułożenia narracji o kryzysie klimatycznym w spójną całość. Nie jest jednak pewne, na ile to świadoma próba pokazania tego procesu, a na ile po prostu jedna z jego porażekNie boję się trudnych tematów (Urszula Honek) Chcę skierować spojrzenie ludzi na miejsce, z którego pochodzą. Wskazać drzewo, wodę i powiedzieć: tu mieszkasz, to jest twoja wartość – mówi dyrektorka Gminnego Ośrodka Kultury w Uściu GorlickimRodzina jako źródło cierpień (Wiktoria Tabak) W adaptacji książki Marieke Lucasa Rijnevelda reżyserka na pierwszym planie umieściła ciało zamrożone, takie, w którym zapisała się strataWierszewiersze (Łukasz Krajewski) ZiemiaPas (Filip Springer) Obecny krajobraz Mierzei Wiślanej powstał, bo człowiek bezmyślnie wyciął tutejszy las, a uwolnione od niego wydmy mogły przez kilka wieków swobodnie wędrować. W miejscu nowego przekopu łatwo sobie o tym przypomnieć
Film
w „The Last of Us” strach przed niesamowitym ustępuje w wielu miejscach głębokiej fascynacji. Skoro grzyb jest influencerem, może być też sprawnym nauczycielem innych sposobów przetrwania
Gdybyśmy chcieli poszukać filmowca, który podjął się poruszenia tematu pandemii w słowackich realiach i uchwycił jej skutki, znaleźlibyśmy tylko jednego. Byłby nim Peter Pavlík – debiutujący w roli reżysera zawodowy montażysta i pracownik komercyjnej stacji telewizyjnej
Literatura
Dopiero teraz, w trakcie maratonu przez „Wiersze wszystkie”, uderzyło mnie, w jak wielu wierszach Szymborskiej bohaterem jest czas. Nie jako przedmiot rozważań, moment historyczny czy biograficzny, ale czas wcielony w rytm, składnię, w sam pomysł poetycki
„Fungae” jest komiksowym grzybem atomowym, skłębioną chmurą czarnowidztwa. Komiks Wojtka Wawszczyka i Tomasza Leśniaka można czytać jako powiastkę filozoficzną, z tym że to filozofia bliska sedna wątpliwości – czyli nagiego strachu
Jak podobno powiedział Daniel Clowes, bycie jednym z najsłynniejszych komiksiarzy to jak bycie najsłynniejszym badmintonistą. Trochę długie na tatuaż, ale rozważam
U Andruchowycza nie chodzi o żaden postmodernizm. Intertekstualne skojarzenia służą pokazaniu powiązań kultury ukraińskiej z zachodnioeuropejską
Jan Skácel, zniewolony i udręczony, zmarł na miesiąc przed kluczowymi wydarzeniami aksamitnej rewolucji i na dwa miesiące przed zaprzysiężeniem Havla na prezydenta – mówi tłumacz czeskiego poety
Media
O filmie „Tár” z Barbarą Klicką rozmawiają trzy kobiety od lat z powodzeniem funkcjonujące na trzech różnych scenach: dyrygentka Lilianna Krych, saksofonistka Paulina Owczarek i basistka Małgorzata „Tekla” Tekiel
Do nowego kasku PSVR dołączono kontrolery, po jednym do każdej dłoni; zamontowane mikrosilniczki sprawiają, że niemalże można odczuwać dotyk – na przykład włożyć wirtualny palec do wirtualnego słoiczka z farbą i smarować obrazek na ścianie
Muzyka
Zulu sięgają po tradycyjne dla swojej społeczności instrumentarium i na pełnym, radykalnym wkurwie aktualizują skalę wyrazu przeciwko przemocy historycznych i obecnych oprawców
Obyczaje
To jest historia o polityczności granic i etycznych wyborach stojących za wspieraniem jednych uchodźców i ignorowaniem innych – mówi prezeska stowarzyszenia Homo Faber
Sztuka
Nowa wystawa w Muzeum Sztuki Nowoczesnej stawia przed nami spore wyzwania, a jej główna bohaterka Anka Ptaszkowska wcale nam nie pomaga. Ale też sztuka ma to do siebie, że nie wszystko trzeba w niej rozumieć
Na wystawie Karola Radziszewskiego w Between Bridges w Berlinie musimy się znowu skonfrontować ze szkołą. Szkoła w jego odsłonie okazuje się oczywiście queerowo wyzwalająca
Teatr
Taniec współczesny ma takie samo prawo do niezależności jak teatr. Mamy wykształconych artystów, producentów, kuratorów, dyrektorów. Jedyne, czego nie mamy, to przestrzeń instytucjonalna
By budować publiczność tańca współczesnego i znaczenie tej dziedziny, potrzebne są sceny i miejsca, które taniec pokazują regularnie. Publiczność nie oswoi się i nie zrozumie znaczenia sztuki, którą widzi okazjonalnie
„84061” Pawła Soszyńskiego i „sweet & romantic” na podstawie „Testoćpuna” Preciado – o dwóch spektaklach wokół przeżywania śmierci
Spektakl „Arka i ego” w Teatrze Dramatycznym mówi o niepowodzeniach międzygatunkowej komunikacji i ułożenia narracji o kryzysie klimatycznym w spójną całość. Nie jest jednak pewne, na ile to świadoma próba pokazania tego procesu, a na ile po prostu jedna z jego porażek
Chcę skierować spojrzenie ludzi na miejsce, z którego pochodzą. Wskazać drzewo, wodę i powiedzieć: tu mieszkasz, to jest twoja wartość – mówi dyrektorka Gminnego Ośrodka Kultury w Uściu Gorlickim
W adaptacji książki Marieke Lucasa Rijnevelda reżyserka na pierwszym planie umieściła ciało zamrożone, takie, w którym zapisała się strata
Wiersze
Ziemia
Obecny krajobraz Mierzei Wiślanej powstał, bo człowiek bezmyślnie wyciął tutejszy las, a uwolnione od niego wydmy mogły przez kilka wieków swobodnie wędrować. W miejscu nowego przekopu łatwo sobie o tym przypomnieć
